Zapewne nie wszyscy mieszkańcy Jarocina i okolic wiedzą, iż na terenie miasta, przez bardzo długi czas, współżyły ze sobą w zgodzie trzy narodowości: Polacy, Niemcy i Żydzi. W odległości kilkuset metrów stały: kościół chrześcijański, zbór ewangelicki i synagoga, a na peryferiach miasta wyznawcy tych religii mieli swoje cmentarze.

Kiedy w wyniku drugiego rozbioru Polski nasza ojczyzna znalazła się pod panowaniem Prus, do Jarocina napłynęło wielu mieszkańców narodowości niemieckiej, ale mimo to przez cały okres zaborów przeważali Polacy. W 1910 roku stanowili oni 57% mieszkańców miasta, Niemców było 40%, a ludności Żydowskiej było 3,3%, chociaż jeszcze w 1871 roku stanowili oni 19,6% mieszkańców. Jedenaście lat później skład narodowościowy Jarocina bardzo się zmienił, wśród 7005 mieszkańców 94,3% stanowili Polacy, Niemców było 3,8% a liczba Żydów nie przekraczała 2%.

Oto kościół poewangelicki w Jarocinie:

Pierwotnie ewangelicy z terenów miasta należeli do zboru w Dobrzycy. Początkowo msze dla nich odprawiane były w sali ratusza miejskiego. Kościół pw. św. Jerzego od II wojny światowej jest świątynią katolicką.

Synagoga:

Za kościołem św. Jerzego od strony ul. Małej wznosi się dawna synagoga. Kamień węgielny pod jej budowę położył w 1841 roku ówczesny właściciel Jarocina hr. Władysław Radoliński. W okresie okupacji budynek został przebudowany przez Niemców na salę gimnastyczną.

Miejsce, w którym był cmentarz żydowski:

Brama cmentarza ewangelicko-augsburskiego:

Został założony w 1777 roku. Mieści się on przy ul. Niepodległości w Jarocinie, w roku założenia miejsce to było poza miastem. Cmentarz służył do roku 1945. Do dziś zachowały się: kaplica, dom grabarza, pomnik żołnierzy niemieckich, kilkanaście nagrobków oraz ogrodzenie z bramą.

Źródła:

www.polskaniezwykła.pl

turystykajarocin.pl

jarocin.pl